In 1993 bewerkte de Duits-Russische componist Alfred Schnittke het Epiloog van zijn ballet 'Peer Gynt' voor cello, piano en tape. Zowel de schoonheid en transparantie van zijn bewerking, als de finesse waarmee hij een groot symfonieorkest heeft verkleind naar een kamermuziekbezetting, hebben celliste Maya Fridman geïnspireerd om een aantal andere delen uit de drie aktes van het ballet voor dezelfde bezetting te arrangeren.
Voor zowel Maya als de Japanse pianiste Tomoko Mukaiyama is het karakter Peer Gynt, bedacht door de Noorse schrijven Henrik Ibsen, een metafoor van een man die zichzelf identificeert door de spiegel van de buitenwereld, en zijn band met zijn innerlijke zelf kwijt is. Aan het einde van zijn leven realiseert hij zich dat hij niks meer is dan een 'ui', beroofd van enige individualiteit, waardoor hij uiteindelijk zal worden opgelost in het niets. Maya zag de parallel tussen Ibsen's Peer Gynt en velen om haar heen: zoals Peer Gynt helemaal opging in fantasmagische avonturen, zo worden mensen van nu overspoeld door de social media. Wat is echt? Wat houdt het in om echt jezelf te zijn? Deze brandende vraag wordt op geniale wijze verwoord in de muziek van Schnittke's Peer Gynt.
Bekijk hier de trailer van Me, Peer Gynt.
De serie Meesterlijk! wordt mede mogelijk gemaakt door Grand Hotel Krasnapolsky en Stichting Ambasadeurs van het Grachtenfestival.
Dit concert wordt mede mogelijk gemaakt door Ypma Piano's.
